Jane Pamphlett asked 1 week ago
کروم‌دار: میلگرد این نوع میلگرد آلیاژی، علاوه بر میزان کربن، دارای عنصر کروم است. حضور کروم، خاصیت ضد زنگ را به ارمغان می‌آورد و مقاومت آن را در برابر خوردگی افزایش می‌دهد.
وانادیوم‌دار: با افزودن عنصر وانادیوم به میلگردهای آلیاژی، استحکام و سختی آن‌ها افزایش پیدا می‌کند. وانادیوم با ساختار ریز و بافت انعطاف‌پذیری که دارد، جلوگیری می‌کند که ساختار فولاد بزرگ شود.
تنگستن‌دار: وجود این آلیاژ در میلگرد، ثبات شیمیایی را حفظ می‌کند. این ویژگی باعث افزایش سختی و استحکام می‌شود و این مقطع را برای ساخت ابزارهایی مانند مته، تیغه، و ابزارهای دیگر مناسب می‌سازد.
منگنز‌دار: این عنصر به عنوان یکی از پایه‌های قابلیت شکل‌پذیری در میلگردهای آلیاژی عمل می‌کند. حضور منگنز از تشکیل ذرات آستنیت در این مقطع جلوگیری کرده و باعث بهبود خواص مکانیکی و شکل‌پذیری آن می‌شود.
کبالت دار: میلگرد این نوع از مقاطع فولادی معمولاً سختی و مقاومت مطلوبی ندارند. با افزودن مقداری تنگستن به آن‌ها، سطح مقاومت و سختی آن‌ها افزایش پیدا می‌کند.
نیکل‌دار: حضور عنصر نیکل باعث افزایش سختی و شکل‌پذیری در میلگردهای آلیاژی می‌شود. اضافه کردن 35 درصد نیکل مقاومت میلگرد را در برابر خوردگی و اکسیداسیون را افزایش می‌دهد و برای ساخت مفتول ورق‌های آلیاژی استفاده می‌شود و به دلیل انعطاف‌پذیری بالا، در صنایع مختلف کاربرد دارد.
مولیبدن‌دار: با اضافه کردن 0.2 تا 0.5 درصد مولیبدن به میلگردهای آلیاژی، مقاومت آن‌ها در برابر خوردگی افزایش پیدا می‌کند همچنین آن‌ها خواص مکانیکی و مقاومتی ویژه‌ای دارند.
جدول مقایسه انواع میلگردهای آلیاژی
ویژگی‌ها کروم‌دار وانادیوم‌دار تنگستن‌دار منگنز‌دار کبالت‌دار نیکل‌دار مولیبدن‌دار
مقاومت در برابر خوردگی بالاتر متوسط بالا متوسط متوسط بالاتر بالاتر
سختی بالا بالا بالا متوسط متوسط بالا بالا
استحکام بالا بالا بالا متوسط متوسط بالا بالا
شکل‌پذیری متوسط بالا متوسط بالا متوسط بالا متوسط
کاربرد ساخت ابزار ساخت ابزار ساخت ابزار ساخت مفتول ساخت مفتول ساخت مفتول ساخت مفتول
عنصر آلیاژی اصلی کروم وانادیوم تنگستن منگنز کبالت نیکل مولیبدن
جمع‌بندی
به طور کلی میلگرد آلیاژی یکی از انواع مقاطع فلزی به حساب می‌آید که با ترکیب کربن و هفت عنصر مختلف از جمله تنگستن، منگنز و نیکل و… به دست می‌آید. این مقاطع از طریق دو روش ترمکس و آلیاژسازی تولید می‌شوند که روش ترمکس به صرفه‌ترین روش تولید است؛ اما با استفاده از روش آلیاژسازی، میلگردهای آلیاژی با مقاومت و ضخامت بالاتری تولید می‌شوند و می‌توان از آن‌ها به خوبی برای ساختن منازل در مناطق زلزله‌خیز استفاده کرد.
اندازه و وزن مناسب
این ویژگی روی میزان ایمنی ساختمان تاثیر مستقیم دارد. بتن به تنهایی در برابر نیروهای فشاری ضعیف است و برای تقویت آن، نیاز به استفاده از میلگرد خواهد بود. انتخاب این مقطع فولادی با اندازه و وزن مناسب به نسبت تعداد طبقات و وزن ساختمان ضروری است. وزن استاندارد هر سایز این محصولات در جدولی به نام اشتال قرار دارد؛ این جدول، وزن استاندارد برای هر سایز را مشخص می‌کند. در تحمل بار حداقلی بر روی ساختمان، اندازه قطر میلگردها مهم است. سایز‌های رایج جهت تحمل بار حداقل شامل 6، 8 و 10 میلی‌متر هستند. برای ستون‌ها و دیوارها، سایز توصیه شده 8 میلی‌متر یا بیشتر است؛ اما برای فونداسیون و پایه‌های ساختمان، معمولاً نیاز به میلگرد با قطر 10 میلی‌متر یا بیشتر را شامل می‌شود.